**Hvør er tann fyrsti sangarinnan í heiminum?** Inngangur: Tónleikur hevur verið ein integreraður partur av mannasiðmenningini síðani tíð óminnilig. Synging, eitt av grundleggjandi elementunum í tónleikinum, hevur ment seg gjøgnum øldir til at gerast ein kærur listaformur, sum fólk hava havt við sær heimsumfatandi. Spurningurin um, hvør tann fyrsti sangarin í heiminum var, kann tykjast forvirrandi, tá hugsað verður um, hvussu fornur upprunin til at syngja eru . Í hesi greinini, vit vilja djúpdýpa seg inn í søguna um sang, kanna tíðliga sløg av vokalum úttrykki, varpa ljós á merkisverdar sangarar gjøgnum ymiskar tíðir, og at enda viðger tann ógreiða fyrispurningin um, hvør kann eyðmerkjast sum tann fyrsti sangarin í heiminum. Snemma formar av Singing: Sangur verður hildin at hava verið til langt áðrenn skrivligt mál. **Farknarlig niðurstøður* vokaliseringar, úttalilsi og melodisk mynstur. Hesir fyrstu sangirnir vóru tætt saman við menniskjaligum ritualum, hátíðarhaldum og sosialum samspæli. Til dømis hevði sangur í fornum ættarsamfeløgum ein týðandi leiklut í átrúnaðarligum hátíðarhaldum, frásøgn og varðveiting av mentanararvi . Harumframt er tað umráðandi at leggja til merkis, at tíðliga sangur kundi havt ymisk endamál og teknikkir enn samtíðar syngjandi. Vokaliseringarnar vóru helst minni raffineraðar og meira instinktivar, tí tær miðaðu fyrst og fremst eftir at miðla kenslur, vísa primalar instinktir, og miðla grundleggjandi tørv{{9} Ancient Singers og vocal siðvenjur: So hvørt sum menniskjaliga siðmenningin fór at koma fram og blóma, tók sangur á ein meira struktureraðan og nuanseraðan form. Vit kunnu finna prógv um fornar sangarar og røddarsiðvenjur í ymiskum mentanir um allan heimin. **Indian klassiskan tónleik**: Ein av teimum elstu yvirlivandi vokalu siðvenjunum er indiskur klassiskur tónleikur{{12} Tað sporar uppruna sín aftur til Vedarnar, fornir heilagir tekstir frá umleið 1500 f.Kr. oyðublað{15} **Førandi grikskir og rómverskir sangarar**: Forn Grikkaland og Róm sýndu eisini fram týðandi framgongdir í tónleiki og sangi. Grikkar hátíðarhildu vokalframførslur gjøgnum kórsang, ofta fylgd av ljóðførum sum lyre. Til framstandandi grikskir sangarar vóru sappho, sum er kendur fyri hennara lyrisku skald sjey-streingjað lyre til Sparta. Somu virt, og dugnaligir sangarar vórðu virdir. Kendi rættarsangarin Gao Jichang verður minntur fyri hansara óvanliga úrval og evni at syngja fleiri notur samstundis{{24} **Miðaltíð Troubadurs* lærugreinar. Troubadours høvdu ein lívsneyðugan leiklut í at breiða út sangir og ávirka tónleikaligu menningina í Evropa{{27} **Religiøsu sangararnar**: Gjøgnum søguna hava átrúnaðarligir stovnar stuðlað munandi undir menningina av sangi. Religiøsum sangarum, so sum gregorianskir ​​syngjarar í kristindóminum ella muzzinunum í islam, høvdu avgerandi leiklutir í tilbiðjan og átrúnaðarligar ritualir{{{29} Qomalar Teknikkur og nýskapanir: Sum øldir gingu, myndaðu vokalteknikkir og nýhugsanir listina at syngja. Ymisk mentan og tónleikasiðvenjur stuðlaðu teirra serligu stílum við at syngja{{31} **Viðmerkingarfør avrik og teknikkir** fevna um: **Bel Canto Teknique**: Uppruna í Italia í 17. øld, bel cano teknikkurin leggur dent á at sameina vakurleika av tóna, agility, og úttrykk í vokal avriki{{33} Singarar sum kastrati Farinelli og sopranir sum Maria Callas førdu hendan teknikkin til framburð{{34} **Yodeling**: Yodeling, ein vokalur teknikkur, sum er eyðkendur av skjótum rotarum millum bringu- og høvuðsrødd, hevur sínar røtur í fjallaøkjunum í Europa{{35} Hesin serstaki sangurin er eyðsýndur í Swiss, Austurskur, og bayerskur fólkatónleikur{{36} **Skynssangur**: Hálssangur, eisini kendur sum yvirtónasangur, er ein merkisverdur teknikkur, har einstaklingar framleiða fleiri vøllir samstundis. Hesin óvanligi vokalteknikkurin stavar frá Miðasia millum nomadiskar samfeløg og er framvegis praktiseraður í økjum sum Tuva og Mongolia í dag **Tann fyrsti sangarin - Uppfatan Avbjóðing**: At viðgera spurningin um, hvør tann fyrsti sangarin í heiminum var, gerst alsamt meira avbjóðandi, tá vit kanna fjølbroytnið av vokalum siðvenjum og tíðliga uppruna av sangi{40}} Tað er umráðandi at leggja til merkis, at **tað er einki endaligt svar* vit kunnu ikki eyðmerkja ein einstakling sum tann absolutta fyrsta sangaran, tað er trygt at siga, at tann fyrsti sangarinnan var sannlíkt eitt fornt menniskja, sum instinktivt brúkti vokaliseringar til at vísa kenslur, samskifta við medverur og gera felagsvirksemi. Synging, í sínum primitivum formi, var frammanundan at fáa siðmenningar og upptøku av søguligum hendingum{{44} Tað kom fram sum eitt natúrligt og alheimsligt amboð hjá menniskjanum úttrykk. Niðurstøða: Synging, við sínum fjølbroyttu siðvenjum og alsamt mennandi teknikkum, hevur fangað menniskjað gjøgnum søgu. Hóast vit ikki kunnu finna fyrsta sangaran í heiminum, so viðurkenna vit tann varandi týdningin av at syngja sum ein felags menniskjanslig uppliving{{48} Til dagin í dag, halda sangarar fram við at forsnytta okkum við sínum melodium, sum bera fram eina tíðarleysa siðvenju, sum er fødd í okkara fornu fortíð.